Van verdeeldheid naar saamhorigheid
Blog college 22 september 2020
Ik ben sinds 1 september weer met de PABO begonnen en er komt zoveel op mij af, ik weet niet zo goed waar ik beginnen moet. Al die nieuwe termen, roosters, Teams en het nieuwe leren. Het is allemaal wat. Maar goed genoeg over dat, terug naar waar deze aankomende blogs echt over gaan. Mijn gedachtespinsels na de colleges van Lab 2 Diversiteit en leren voor de toekomst.
Na het eerste college zijn er een aantal woorden die door mijn hoofd blijven schieten. ''Meningen'', ''polarisatie'', ''corona'' en ''verdeeldheid''. Ik wil eerst maar eens weten wat het woord polarisatie precies inhoud. Google helpt mij een eind op weg, ik zie een filmpje van het programma Klokhuis voorbij komen. Dat spreekt mij aan, het is vast simpel uitgelegd en wie weet ook handig voor in de toekomst. Je weet tenslotte nooit wanneer dit nog eens op mijn werk (ik ben werkzaam als leerkracht in het speciaal onderwijs) van pas kan komen. https://www.youtube.com/watch?v=6vr_07WVDNw
Na het filmpje is het voor mij duidelijk wat het begrip polarisatie inhoud. Ik realiseer mij dat polarisatie in Nederland steeds vaker op de voorgrond treed. Vooral in deze ''coronatijd''. Van mondkapjesplicht tot het wel of niet vaccineren, bijna iedereen heeft er idee of menig over. Dat is natuurlijk prima, maar wat mij stoort en ook wel eens verdrietig maakt, is het feit dat het soms lijkt of wij elkaars mening niet meer kunnen respecteren. Een blik op social media en hop er lijken hele ''kampen'' te zijn ontstaan, zij tegen wij. En laat ik maar niet beginnen op de manier waarop deze mensen tegen elkaar spreken. Het verbaast mij elke weer, waar is toch ons goed fatsoen gebleven? Ik denk aan de kernwaarden die wij op onze school gebruiken. Respect, samen en ontwikkelen, in vele gevallen zie ik die waardes in deze verhitte discussies vaak niet voorbij komen. Voor mijn gevoel is er veel verdeeldheid, wat zou een verbindende factor naar samen kunnen zijn?
Vanuit die gedachtes komen er weer vragen bij mij op. Vragen die ik aan mij zelf stel. ''Geeft ik als leerkracht wel het goede voorbeeld'', ''vertel ik mijn mening soms ook als ''de waarheid'' ''en is er misschien ook al polarisatie in mijn school of misschien zelfs wel in mijn klas''. Ik denk dat (zelf)reflectie in het onderwijs heel belangrijk is. Ik probeer er dagelijks mee bezig te zijn. In mijn ogen kan je dit in verschillende vormen doen. Van feedback vragen aan je collega tot je zelf afvragen waarom je de dingen doet zoals je doet. ''Wie ben ik als leerkracht'', ''wat is mijn boodschap'', ''wat wil ik aan kinderen leren'', ''en wat kan ik van de kinderen leren''.
Ik ben echt van menig dat ik als leerkracht wel het verschil kan maken, ook al is dit wellicht maar voor een paar kinderen. Gelukkig zijn er nog meer leerkrachten/docenten die daar ook zo overdenken. Laatst zat ik 100 dagen voor de klas te kijken. In de laatste drie mintuten van laatste aflevering vertellen docenten waar ze het voor doen. Vooral de woorden van 1 docent blijven hangen en zijn voor mij inspirerend. Hierbij het citaat van docent Bjorn: ''De kern van een docent is dat je uitdraagt waarom jij je vak zo mooi vindt. En als dat een leerling raakt, dan gaat het niet meer zozeer om leren (het gaat altijd om leren) maar dan ontstijg je dat niveau. En ik denk dat als je dat samen doet als team, je nog krachtiger wordt!'' https://www.vpro.nl/programmas/100-dagen-voor-de-klas/aflevering-6.html
Ik hoop dat ik als leerkracht (ook als is het misschien maar voor die paar kinderen) wel die inspiratie ben, dat luisterend oor en wellicht ook wel die verbindende factor die de weg van verdeeldheid naar saamhorigheid zal brengen.
Bronnen:
Klokhuis (2019, 11 juli). Wat is polariseren? Huh?! Het klokhuis [Televsieuitzending] Hilversum: NTR. Geraadpleegd op 4 oktober 2020, https://www.youtube.com/watch?v=6vr_07WVDNw
den Besten, T. en Veul, N. (2020, 21 mei). 100 dagen voor de klas [Televsieuitzending]. Hilversum: VPRO. Geraadpleegd op 4 oktober 2020, https://www.vpro.nl/programmas/100-dagen-voor-de-klas/aflevering-6.html
Als je denkt aan het woord saamhorigheid dan denk je natuurlijk aan samen. Maar ik heb het gevoel dat ook hierbij weer geld een heleboel mensen willen dit gevoel wel maar ze vinden het lastig om dit samen te bereiken. In een wereld die steeds egoïstischer wordt beginnen we bijna te verleren wat dat is samen. De corona maatregelen helpen op dit moment natuurlijk ook niet mee je mag niks meer samen doen en als je nog iets samen mag doen is het online. En dat voelt echt anders voor ons maar zeker ook voor kinderen. Tijdens de online lesdagen op mijn stage ging het er regelmatig over dat de kinderen het zo jammer vonden dat ze niks samen konden doen. Dit was dan dus gelukkig een klas waarbij de leerlingen het goed met elkaar kunnen vinden en het samenwerken missen. Er zijn ook veel klassen waar dit niet het gevoel is en dan heb je als leraar de taak om dat gevoel van saamhorigheid te vergroten. Op de site van wij leren staan naar aanleiding van het boek Gelukkige kinderen in een gelukkige klas een paar tips om dit gevoel te bereiken of te vergroten. Een sfeer van samenwerken vormt de grondslag voor een gezonde ‘samenleving’ in de klas. Kenmerken hiervan zijn:
BeantwoordenVerwijderenEerlijkheid en openheid. Contact durven maken over positieve kanten en verbeterpunten.
Empathie.
Verdraagzaamheid.
Moreel besef.
Vredelievendheid, de bereidheid om in contact te blijven treden met anderen, ongeacht hun gedrag.
Als wij als leerkrachten hier aan werken met de leerlingen hoop ik dat we weer wat meer richting de saamhorigheid gaan en wat minder richting de verdeeldheid!
https://wij-leren.nl/groepsklimaat.php